Λένε ότι όσα ζευγάρια επισκέπτονται τη Σαντορίνη, φεύγοντας από αυτή είτε παντρεύονται είτε χωρίζουν. Στην περίπτωση του Δημήτρη Ντόντε – σημερινού καλεσμένου στο Sommelier Challenge – και του κρασιού, μάλλον συνέβη το πρώτο.
Όταν το 2011 βρέθηκε στο πανέμορφο κυκλαδίτικο νησί για δουλειά, η σχέση τους ήταν αυτή που θα λέγαμε… περιστασιακή.
Η επαφή του όμως στη διάρκεια εκείνου του καλοκαιριού με γνωστούς οινοποιούς και κυρίως η συνειδητοποίηση ότι δε γνώριζε παρά ελάχιστα για αυτό το μαγικό, όπως το χαρακτηρίζει, προϊόν έδωσαν το έναυσμα ώστε αυτή η επιδερμική αρχικά γνωριμία να μετεξελιχθεί σύντομα σε «γάμο».
Σήμερα δηλώνει ευτυχής που είναι σε θέση να συνδυάζει την απόλαυση με την καθημερινή εργασία, πιστεύει ότι τα καλύτερα έρχονται για πολλές γηγενείς ποικιλίες και, τέλος, καλεί τους συναδέλφους του αλλά και τους οινόφιλους εν γένει να μη θυσιάζουν στο βωμό της αυστηρότητας την χαρά της ανακάλυψης μιας καινούργιας ετικέτας.
Tι σημαίνει για εσάς το κρασί;
Δημήτρης Ντόντε: Για μένα η ενασχόληση με το κρασί είναι μια απόλαυση που έχω την τύχη να τη συνδυάζω με την εργασία και να αποτελεί την καθημερινή μου δουλειά.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με αυτό;
Δημήτρης Ντόντε: H πρώτη μου ουσιαστική επαφή ήταν το 2006 όταν ο σομελιέ του εστιατορίου στο οποίο εργαζόμουν τότε άρχισε σιγά σιγά να με μυεί στον κόσμο του κρασιού. Η συστηματική ενασχόληση ωστόσο ξεκίνησε πέντε χρόνια μετά, το 2011. Εκείνη τη χρονιά, στο πλαίσιο της δουλειάς μου στο χώρο της εστίασης βρέθηκα στη Σαντορίνη όπου, κατά τη διάρκεια διαφόρων events, είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με πολλούς οινοπαραγωγούς. Εκεί συνειδητοποίησα ότι, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συναδέλφους μου, δε γνώριζα παρά ελάχιστα για το κρασί. Αυτό με πείσμωσε και μου έδωσε ένα πρώτο κίνητρο για να μάθω τουλάχιστον τα βασικά. Κάπως έτσι άρχισα να ψάχνομαι με τις σχολές και όλες τις υπόλοιπες πηγές απ’ όπου θα μπορούσα να αντλήσω κάποια γνώση.
Ποια θέση εκτιμάτε ότι κατέχει το κρασί στην ελληνική αγορά;
Δημήτρης Ντόντε: Σίγουρα έχει καταφέρει να χτίσει μια θέση και μάλιστα σημαντική. Πέρα από τους επαγγελματίες, βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί και ο αριθμός των ανθρώπων γενικά που δηλώνουν οινόφιλοι. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι υπάρχει μια εξέλιξη και, ταυτόχρονα, μια «οινική» εκπαίδευση του κοινού και αυτό είναι κάτι που βοηθάει και στην καλύτερη προβολή του κρασιού τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή αγορά.
Θεωρείτε το ελληνικό κρασί ξεχωριστό, και αν ναι, για ποιο λόγο;
Δ.Ν.: Υπάρχουν τόσες πολλές γηγενείς ποικιλίες η κάθε μια εκ των οποίων, ανάλογα με τον τόπο από τον οποίο προέρχεται, έχει να «πει» και μια διαφορετική ιστορία. Μάλιστα είναι κάποιες ποικιλίες τις οποίες είμαστε ουσιαστικά στη διαδικασία της «ανακάλυψης».
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η πιο ενδιαφέρουσα νέα τάση στην αγορά του κρασιού;
Δ.Ν.: Σαν καταναλωτική τάση βλέπουμε τα ροζέ να έχουν σημαντική απήχηση τα τελευταία χρόνια στην εγχώρια αγορά. Σε ένα ευρύτερο επίπεδο, ενδιαφέρον παρουσιάζει η διάθεση του κρασιού σε αλουμινένιο κουτάκι, παρόμοιο με αυτό της μπίρας. Πρόκειται για κάτι που συμβαίνει στην αμερικανική αγορά εδώ και 15 και πλέον χρόνια,.το τελευταίο διάστημα όμως βλέπουμε ότι σταδιακά κερδίζει έδαφος ευρύτερα και,μάλιστα, και στην Ευρώπη, με αρκετά γνωστά οινοποιεία να το τολμούν.
Αγαπημένος γευστικός συνδυασμός φαγητού – κρασιού;
Δ.Ν.: Moσχαρίσιος κιμάς με φάβα Σαντορίνης, αρωματισμένος με λάδι τρούφας και αυγό ποσέ. Πρόκειται για ένα πιάτο που νομίζω θα ταίριαζε αφάνταστα με ένα Νυχτέρι.
Υπάρχει κάποια ποικιλία ή κάποιος τύπος κρασιού που είναι, κατά την γνώμη σας, υποτιμημένος;
Δ.Ν.: Με κίνδυνο να αδικήσω την εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια πολλοί οινοπαραγωγοί πάνω σε αυτές,.θα έλεγα το Σαββατιανό, το Ροδίτη και την Κυδωνίτσα.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον κλάδο του κρασιού, τι θα ήταν αυτό;
Δ.Ν.: Με την οινική παιδεία που έχουμε αποκτήσει τα τελευταία χρόνια η αλήθεια είναι ότι έχουμε ανοίξει τους ορίζοντές μας. Θα ήθελα όμως σαν επαγγελματίες και όχι μόνο, να μην είμαστε πάντα τόσο αυστηροί ή «καχύποπτοι». Να μην ξεχνάμε ότι πίσω από ένα κρασί που φτάνει στο ποτήρι μας βρίσκονται πάρα πολύ άνθρωποι που έχουν δουλέψει σκληρά για αυτό. Ας το έχουμε αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μας όταν δοκιμάζουμε μια νέα ετικέτα και.ας μην ψάχνουμε μόνο τα ελαττώματα ή τις ελλείψεις αλλά ας αναδεικνύουμε και τα θετικά στοιχεία.
Τι περιμένετε να δείτε στο μέλλον από το ελληνικό κρασί;
Δ.Ν.: Να πω καταρχήν ένα παράπονο: Είναι κρίμα να βλέπουμε ζώνες με προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη όπως π.χ. η Δράμα που γνωρίζουμε ότι παράγουν εξαιρετικό κρασί, να μην έχουν ονομασία προέλευσης ανωτέρας ποιότητας λόγω της γραφειοκρατίας. Tώρα, αυτό που βλέπουμε να συζητιέται ευρέως και ιδίως σε περιοχές.όπως η Νάουσα και η Νεμέα είναι οριοθέτηση των αμπελών σε Premier Cru και Grand Cru, στα πρότυπα της Βουργουνδίας.
Σε ποιον θα θέλατε να δώσετε τη “σκυτάλη” του Sommelier Challenge;
Δ.Ν.: Στον Άγγελο Αντωνίου.