Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια ποικιλία που την έλεγαν Μαυροδάφνη. Είχε πολλές δυνατότητες, αφού μπορούσε να δώσει μεγάλη γκάμα κρασιών με πληθώρα διαφορετικών οργανοληπτικών χαρακτηριστικών και διέθετε μία μεγάλη ιστορία:.το 1854 ο Γερμανός Γουστάβος Κλάους εγκαταστάθηκε στην Πάτρα και οινοποιήσε την πρώτη γλυκιά εκδοχή της, βάζοντας το αρχικό λιθαράκι για τον μύθο που χτίστηκε στην πορεία γύρω της.
Το πυκνό σκούρο χρώμα της, τα πλούσια αρώματα φρούτων (συχνά αποξηραμένων),.οι νότες δάφνης και μπαχαρικών, οι υψηλοί βαθμοί της και η μέτρια οξύτητά της αποτελούσαν τις τέλειες προϋποθέσεις για την δημιουργία γλυκών κρασιών. Και κάπως έτσι γεννήθηκε ο μύθος του γλυκού κρασιού Μαυροδάφνη (κυρίως ενισχυμένο).το οποίο μπορεί να περιέχει μέχρι και 49% κορινθιακή σταφίδα (μόνο στην Πάτρα) και να έχει ωριμάσει τουλάχιστον 1 έτος σε δρύινα βαρέλια έως 1.000 λίτρα.
Όλα καλά, όλα ανθηρά… ή μήπως όχι; Τα τελευταία χρόνια έχει κάνει την είσοδό της στο οινικό γίγνεσθαι η ξηρή εκδοχή αυτής της ποικιλίας και η αλήθεια είναι ότι της πάει πολύ! Η πολύχρονη, όμως, χρήση της σε γλυκά κρασιά και φυσικά η τεράστια απήχηση που γνώρισε οδήγησαν στις ονομασίες προέλευσης Π.Ο.Π. Μαυροδάφνη Πατρών και Π.Ο.Π. Μαυροδάφνη Κεφαλληνίας και κατόπιν στην επίσημη αναφορά της μόνο σε τέτοιου τύπου κρασιά. Με λίγα λόγια απαγορεύεται η αναγραφή της ποικιλίας στις φιάλες που την περιέχουν στην εκδοχή χωρίς σάκχαρα.
Συνέπεια αυτού δεν είναι άλλη από την δυσκολία διάδοσης της συγκεκριμένης ποικιλίας,.αφού δεν μπορεί να αναφερθεί ούτε φυσικά να προβληθεί κάτι που φυσικά δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια εποχή όπως η τωρινή που το ελληνικό κρασί έχει πάρει ώθηση τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων. Είναι ένα φλέγον ζήτημα τόσο για τους παραγωγούς που την καλλιεργούν και την οινοποιούν όσο και για το σύνολο του οινικού ελληνικού κλάδου,.καθότι μια ποικιλία μπορεί να συμπαρασύρει μαζί της όλο το ελληνικό οινικό brand name.
Η συγγραφή όλων των ανωτέρω πυροδοτήθηκε από το επιτυχημένο και to the point Masterclass του Στέφανου Κόγια (Wine Style) για το οποίο κατάφερε να συγκεντρώσει 22 ελληνικές Μαυροδάφνες.(μονοποικιλιακές, σε blends και κάποιες πειραματικές) και τις έβαλε στα ποτήρια των παρευρισκόμενων και από εκεί σίγουρα στο τραπέζι τους.
Ευχαριστούμε για τo food for thought που μας έδωσε και ελπίζουμε αυτή να είναι η αρχή για την λύση του προβλήματος ώστε να αποτελεί σύντομα ένα μακρινό αστείο.